Dialogi de vita et miraculis

patrum Italicorum

Liber II

_________________________________________________________

Caput XXXI

De rustico ligato et solo aspectu

viri Dei soluto.

Gothorum quidam Zalla ¹⁾ nomine perfidiae fuit Arianae, qui Totilae regis eorum temporibus, contra catholicae Ecclesiae religiosos viros ardore immanissimae crudelitatis exarsit; ita ut quisquis ei clericus monachusve ante faciem venisset, ab ejus manibus vivus nullo modo exiret. Quadam vero die avaritiae suae aestu succensus, in rapinam rerum inhians, dum quemdam rusticum tormentis crudelibus affligeret, eumque per supplicia diversa laniaret, victus poenis rusticus, sese res suas Benedicto Dei famulo commendasse professus est, ut dum hoc a torquente creditur, suspensa interim crudelitate ad vitam horae [0190B] raperentur ²⁾. Tunc idem Zalla cessavit rusticum tormentis affligere, sed ejus brachia loris fortibus astringens, ante equum suum coepit impellere, ut quis esset Benedictus qui ejus res susceperat demonstraret. Quem ligatis brachiis rusticus antecedens, duxit ad sancti viri monasterium, eumque ante ingressum cellae solum sedentem reperit et legentem. Eidem autem subsequenti et saevienti Zallae rusticus dixit: Ecce iste est de quo dixeram tibi Benedictus Pater. Quem dum fervido spiritu cum perversae mentis insania fuisset intuitus, eo terrore quo consueverat, acturum se existimans, magnis coepit vocibus clamare, dicens: Surge, surge, et res istius rustici redde quas accepisti. Ad cujus vocem vir Dei protinus oculos levavit a lectione, eumque intuitus, mox etiam [0190C] rusticum qui ligatus tenebatur, attendit: ad cujus brachia dum oculos deflexisset ³⁾, miro modo tanta se celeritate coeperunt illigata brachiis lora devolvere  ⁴⁾, ut dissolvi tam concite nulla hominum festinatione potuissent. Cumque is qui ligatus venerat, coepisset subito adstare solutus, ad tantae potestatis vim tremefactus Zalla ad terram corruit, et cervicem crudelitatis rigidae ad ejus vestigia inclinans, se orationibus illius commendavit. Vir autem sanctus a lectione minime surrexit, sed vocatis fratribus, eum introrsus tolli, ut benedictionem ⁵⁾ acciperet, prae­cepit. Quem ad se reductum, ut a tantae crudelitatis insania quiescere deberet, admonuit. Qui fractus recedens, nil ulterius petere a rustico praesumpsit, quem vir Domini non tangendo, sed respiciendo solverat. [0190D] Ecce est, Petre, quod dixi: quia hi qui omnipotenti Deo familiarius serviunt, aliquando mira facere etiam ex potestate possunt. Qui enim ferocitatem Gothi terribilis sedens repressit, lora vero nodosque ligaturae quae innocentis brachia astrinxerant, oculis dissolvit, ipsa miraculi celeritate indicat, quia [0192A] ex potestate acceperat habere quod fecit. Rursum quoque quale quantumque miraculum orando voluit obtinere, subjungam.

――――――――

1) [0190D] In Germ. Longip. Val-cl., Galla. Nostrae lectioni favet Graecus interpres. 

2) [0190D] Hic dissentiunt tum mss., tum ed. In Becc. legimus, horae repararentur. In primo Aud. utraque lectio est repararentur et raperentur. Sequimur Germ. et potiores. 

3) [0190D] Big., defixisset. 

4) [0190D] Germ. Longip. et Norm., dissolvere. 

5) [0190D] Hoc est cibum, ut intellexit et expressit Zack. Id explicat Mabill. de Eulogia, seu cibo benedicto.