| |
|
-
- F a b u l a r u m l i b e r
IX
De duobus sociis et ursa
- _______________________________________________
Montibus ignotis curvisque in vallibus artum
cum socio quidam suscipiebat iter,
securus, cum quodque malum fortuna tulisset,
robore collato posset uterque pati.
- 5
- dumque per inceptum vario sermone feruntur,
in mediam praeceps convenit ursa viam.
horum alter facili comprendens robora cursu,
in viridi trepidum fronde pependit onus.
ille trahens nullo iacuit vestigia gressu,
- 10
- exanimem fingens, sponte relisus humi.
continuo praedam cupiens fera saeva cucurrit,
et miserum curvis unguibus ante levat;
verum ubi concreto riguerunt membra timore
nam solitus mentis liquerat ossa calor,
- 15
- tunc olidum credens, quamvis ieiuna, cadaver
deserit et lustris conditur ursa suis.
sed cum securi paulatim in verba redissent,
liberior iusto, qui fuit ante fugax:
«dic, sodes, quidnam trepido tibi rettulit ursa?
- 20
- nam secreta diu multaque verba dedit.»
«magna quidem monuit, tamen haec quoque maxima iussit,
quae misero semper sunt facienda mihi:
ne facile alterius repetas consortia, dixit,
rursus ab insana ne capiare fera.»
|
|