Max et Moritz

_________________________________________________________

Dolus ultimus.

Dolus hic dat nihil spei,

Pueris est perniciei.

Modo incredibili

Saccos laedunt rustici.

Magna cum fiducia

Saccum fert agricola.

Quae dum caute peraguntur,

Grana lente delabuntur.

„Saccus“, inquit consternatus,

„Miro modo est levatus.“

Duos repperit – io! –

Medio in cumulo.

Saccum statim vacuefecit.

Duos pueros iniecit.

Tradit tum cum gaudio

Duos molinario.

Intrans nunc in officinam

„Statim“. inquit, „fac farinam!“

Et scelesti vera re

Infunduntur machinae.

Frangit mola, frangit mola!

Manet mox farina sola.

Vae, vae! Ambo iacent fracti

Et in frustula coacti.

Quid habemus reliquum? – –

Nutrimentum anatum!