Max et Moritz

_________________________________________________________

Dolus tertius.

Boecius *) vestes fabricat.

Nemo est, qui nesciat.

Fecit vestes cotidianas,

Bracas antique Germanas,

145

Neque non solemnes vestes,

Artis suae claras testes;

Partim vestes fabricabat,

Partim vestes reparabat,

Amputabat, adiciebat,

150

Res antiquas reficiebat

Et, quem bulla deficiebat,

Ei novam adiungebat.

Ita Boecius undique

Proderat in omni re.

155

Constat omnes adiuvari,

Boecium publice amari,

Sed versari intra muros

Ei noxam paraturos

Duos malos pueros,

160

Quos defecit bonus mos.

Ubi Boecius habitat,

Rivi rumor fluctuat.

Ibi est ponticulus

Aptus nunc ad facinus.

165

Max et Moritz impigri

Serra bene utili

Secant – curiosus sum –

Partim hunc ponticulum.

Postquam actus est finitus,

170

Magnus clamor est auditus.

Boecii nomen exclamant.

Hirci vocem simulant.

Ille homo placidus

Et plerumque tacitus

175

Subito est stimulatus,

Inflammatus, excitatus.

Ulnam manu nunc vibrat

Et foras praecipitat.

Boecius minime cunctatur;

180

Clamor enim iteratur.

Paene autem pons est ei

Maximae perniciei;

Aqua mergitur totalis.

Esset lapsus hic fatalis.

185

Nisi anseres fuissent

Et natantes advenissent.

Pedes anserum prehendet?

Ita est, et vivus pendet.

Magna anserum est vis

190

Boecius est incolumis.

Noxia sunt balnea

Subita et frigida.

Quem fortuna vix servavit,

Stomacho nunc aegrotavit.

195

Uxor autem fervido

Ferro politario

Sanat stomachum aegrotum,

Recreavit corpus totum.

De salute Boecii sani

200

Gaudent omnes rusticani.

Talis dolus non amatur.

Tamen novus praeparatur.

――――――――

*) Boecius: gemanice hircus est